Çocuk doğduğunda neden kavak ağacı dikilir
Bizim milletimizin en güçlü aynı zamanda da en güzel özelliği geleneklerine örf ve adetlerine bağlı bir toplum olmasıdır. Bu bağlılık bazen toplumsal yaşamda saygı çerçevesini çizmiş bazen eğlence anlayışını etkilemiş bazen de toplumun ekonomik hayatına yön veren bir pusula olmuştur.
Bazı adetler ise kulağa çok ilginç hatta bazen çok anlamsız gelir. Aslında bu bize ilginç gelen adetleri biraz irdeleyecek olursak çoğunun altında yatan ince düşünceleri de görmüş oluruz. İşte bunlardan birisi de ülkemizin çeşitli köylerinde çok sık rastlayabileceğimiz çocuk doğduğunda kavak ağacı dikilmesi geleneğidir.
Çocuk doğduğunda neden kavak ağacı dikilir diye düşünecek olursak bu konu hakkında araştırma yapmadan önce benim ilk aklıma gelen şey çocuğun ömrünün kavağın boyu gibi uzun olsun diye bir inanışın olabileceğiydi. Meğer bunun boy ile bir ilgisi yokmuş. Çocuk doğduğunda kavak ağacı dikilmesinin amacı o köyün para politikası ile ilgiliymiş. Kavak ağacının kullanım alanı, kibrit yapımından ambalaj yapımına kadar çok gerekli ve çok yaygın olduğundan pazarda yer bulabiliyormuş.
Şöyle ki çocuğun doğumu ile birlikte bir kavak ağacı dikiliyor, dikilen ağaç o çocukla birlikte büyümeye başlıyor. Çocuğun hayata atılacağı an geldiğinde kavak ağacı da ekonomik hedefleri gerçekleştirmek için hazır hale geliyor. O insanlar çocuğunu besliyor, ağacını suluyor böylelikle iki hayat ve birçok hayata oksijen sağlayacak bir nefes yetiştirmiş oluyor.
Çocuk doğdu, kavak ağacı dikildi. Çocuk büyüdü, kavak ağacı yetişti. Erkek çocuklar askerlik çağına geldi, kız çocuklar evlenme çağına geldi, kavak ağacımız ise kesilme çağına geldi. Ağacımız kesilecek odun haline getirilecek, odun haline gelen ağaç satılacak, bu para ile evlenme çağına gelmiş olan kızlara çeyiz alınacak. İş kurması gereken erkeklere de sermaye sağlamış olacak.
İşte çocuk doğduğunda kavak ağacı dikilmesinin altında yatan, geleceğe yatırım, toprağa bağlılık, doğaya yeşillik, insana nefes olan anlamlı bir o kadar da mantıklı bir gelenek. Çocuk doğduğu anda geleceğini hazırlayan, biraz da günümüzün günü kurtarma anlayışından uzak, yapıcı, yaratıcı ve bence günümüzde de teşvik edilmesi gereken bir sistem.
Bizim milletimizin en güçlü aynı zamanda da en güzel özelliği geleneklerine örf ve adetlerine bağlı bir toplum olmasıdır. Bu bağlılık bazen toplumsal yaşamda saygı çerçevesini çizmiş bazen eğlence anlayışını etkilemiş bazen de toplumun ekonomik hayatına yön veren bir pusula olmuştur.
Bazı adetler ise kulağa çok ilginç hatta bazen çok anlamsız gelir. Aslında bu bize ilginç gelen adetleri biraz irdeleyecek olursak çoğunun altında yatan ince düşünceleri de görmüş oluruz. İşte bunlardan birisi de ülkemizin çeşitli köylerinde çok sık rastlayabileceğimiz çocuk doğduğunda kavak ağacı dikilmesi geleneğidir.
Çocuk doğduğunda neden kavak ağacı dikilir diye düşünecek olursak bu konu hakkında araştırma yapmadan önce benim ilk aklıma gelen şey çocuğun ömrünün kavağın boyu gibi uzun olsun diye bir inanışın olabileceğiydi. Meğer bunun boy ile bir ilgisi yokmuş. Çocuk doğduğunda kavak ağacı dikilmesinin amacı o köyün para politikası ile ilgiliymiş. Kavak ağacının kullanım alanı, kibrit yapımından ambalaj yapımına kadar çok gerekli ve çok yaygın olduğundan pazarda yer bulabiliyormuş.
Şöyle ki çocuğun doğumu ile birlikte bir kavak ağacı dikiliyor, dikilen ağaç o çocukla birlikte büyümeye başlıyor. Çocuğun hayata atılacağı an geldiğinde kavak ağacı da ekonomik hedefleri gerçekleştirmek için hazır hale geliyor. O insanlar çocuğunu besliyor, ağacını suluyor böylelikle iki hayat ve birçok hayata oksijen sağlayacak bir nefes yetiştirmiş oluyor.
Çocuk doğdu, kavak ağacı dikildi. Çocuk büyüdü, kavak ağacı yetişti. Erkek çocuklar askerlik çağına geldi, kız çocuklar evlenme çağına geldi, kavak ağacımız ise kesilme çağına geldi. Ağacımız kesilecek odun haline getirilecek, odun haline gelen ağaç satılacak, bu para ile evlenme çağına gelmiş olan kızlara çeyiz alınacak. İş kurması gereken erkeklere de sermaye sağlamış olacak.
İşte çocuk doğduğunda kavak ağacı dikilmesinin altında yatan, geleceğe yatırım, toprağa bağlılık, doğaya yeşillik, insana nefes olan anlamlı bir o kadar da mantıklı bir gelenek. Çocuk doğduğu anda geleceğini hazırlayan, biraz da günümüzün günü kurtarma anlayışından uzak, yapıcı, yaratıcı ve bence günümüzde de teşvik edilmesi gereken bir sistem.